من محو تماشای بارانم ... چرا که باران ... شعر و عشق و کتاب ... خاطره ی تورا زنده می کند ...

بچه ها به من می خندند که باز راهی سفر خیال شده ام ... نگاهشان میکنم و همراهشان میخندم

باران همچنان میبارد و صدای خنده های ما را در خود گم میکند ... زنگ خورده است ...

زنگ بعدی: زنگ هجی کردن باران ...!